Specifieke klachten o.a.
Verzakkingsgevoel
De ‘klachtenbollen’ op het lichaam corresponderen niet altijd met de exacte posities van de klacht
Specific complaints
including erectile dysfunction
De ‘klachtenbollen’ op het lichaam corresponderen niet altijd met de exacte posities van de klacht
Specifieke klachten
o.a. Obstipatie
De ‘klachtenbollen’ op het lichaam corresponderen niet altijd met de exacte posities van de klacht
De ‘klachtenbollen’ op het lichaam corresponderen niet altijd met de exacte posities van de klacht
Specifieke klachten
o.a. Moeilijk plassen
De ‘klachtenbollen’ op het lichaam corresponderen niet altijd met de exacte posities van de klacht
Specifieke klachten
o.a. Liesklachten
De ‘klachtenbollen’ op het lichaam corresponderen niet altijd met de exacte posities van de klacht
Klachten in het lichaam kunnen veel verschillende oorzaken hebben. Klik op de klacht en bekijk hoe onze specialisten jou kunnen helpen.
Bij Pelvicmotion kun je starten met een digitale intake via de Buik tot Stuit-vragenlijst. Hierin kun je je klachten aangeven, zodat we een goed beeld krijgen van jouw situatie. Op basis van deze informatie zoeken we de best passende specialist voor jou, waarna je een afspraak kunt inplannen.
Wat is dat eigenlijk?
Vaginale afscheiding is een onderdeel van het natuurlijke reinigingsmechanisme van het vrouwelijke lichaam. Er is pas iets aan de hand als er iets verandert aan de hoeveelheid, kleur of geur van deze afscheiding. De wand van je vagina en de baarmoederhals maken vocht en slijm en af en toe komt daar wat van naar buiten. Een andere naam voor vaginale afscheiding is ‘witte vloed’.
Normaal gezien is de afscheiding vloeibaar, doorzichtig en witachtig. Bij het opdrogen wordt het meestal een beetje geel. De afscheiding ruikt dikwijls wat zuur, maar kan ook geurloos zijn.
De hoeveelheid en kleur van vaginale afscheiding variëren gedurende je menstruatiecyclus. Rond de eisprong neemt de productie meestal toe en wordt het vocht glashelder en wat slijmerig. Ook vlak voor je menstruatie is er meer afscheiding, die heel wit van kleur is. Seksuele opwinding zorgt voor extra vocht. Ook tijdens een zwangerschap kan de hoeveelheid afscheiding toenemen, als gevolg van de veranderende hormoonhuishouding. De overgang heeft invloed op de vagina, die wordt na de overgang wat droger.
Vaginale afscheiding is een onderdeel van het natuurlijke reinigingsmechanisme van het vrouwelijke lichaam. Er is pas iets aan de hand als er iets verandert aan de hoeveelheid, kleur of geur van deze afscheiding. De wand van je vagina en de baarmoederhals maken vocht en slijm en af en toe komt daar wat van naar buiten. Een andere naam voor vaginale afscheiding is ‘witte vloed’.
Normaal gezien is de afscheiding vloeibaar, doorzichtig en witachtig. Bij het opdrogen wordt het meestal een beetje geel. De afscheiding ruikt dikwijls wat zuur, maar kan ook geurloos zijn.
Wat is dat eigenlijk?
Een branderig gevoel in je vagina kan een vaginale aandoening zijn, maar kan ook komen door een slechte vaginale hygiëne. Een branderig gevoel in de vagina komt vaak voor bij mensen met een gevoelige huid. De huid wordt rood, gaat jeuken of je krijgt een branderig gevoel na aanraking met bijvoorbeeld een stof waar je gevoelig voor bent.
Wat is dat eigenlijk?
Veelvoorkomende overgangsklachten zijn opvliegers, stemmingswisselingen of een gebrek aan energie. Ook komen urineverlies en ontlastingsverlies heel vaak voor. Dat komt omdat de productie van bepaalde hormonen minder wordt, waardoor de elasticiteit van het weefsel in je kleine bekken ook minder wordt. De balans en steun in het kleine bekken is dan minder, zo kunnen er klachten ontstaan van verlies.
Wat is dat eigenlijk?
De vulva is het uitwendige gedeelte van je vagina en bestaat uit de huid rond je vagina, de buitenste schaamlippen, de binnenste schaamlippen en de clitoris. Bekende symptomen van vulva-aandoeningen zijn vaginale jeuk, droogheid en branderigheid.
Elke vrouw kan hiermee te maken krijgen.
Wat is dat eigenlijk?
Veel vrouwen hebben af en toe last van een jeukende vagina of vulva. Dat is bijzonder ongemakkelijk en vervelend. Zeker omdat jeuk vaak een terugkerend probleem is. Er zijn gelukkig een aantal dingen die een geïrriteerde vagina verhelpen, denk aan het dragen van katoenen ondergoed en wassen zonder zeep. Is je vagina of vulva al langer geïrriteerd? Dan ligt de oorzaak waarschijnlijk bij een aandoening of hormonale verandering.
Soms ligt de oorzaak bij een bepaalde aandoening, maar ook je leefstijl (veel suiker), het materiaal van je kleding of hygiëneproducten kunnen jeuk veroorzaken. Een jeukende vagina op zich is een symptoom, geen aandoening. Het gaat ook vaak gepaard met andere klachten in de schaamstreek. Vaak zijn de schaamlippen rood en gezwollen, je kunt een branderig gevoel en een veranderde vaginale afscheiding hebben en er kan sprake zijn van irritatie of pijn bij het vrijen.
Wanneer je klachten aan de vulva hebt, gaan we samen kijken wat de mogelijke oorzaak kan zijn. De bekkenfysiotherapeut kan je tips en uitleg geven over wat goed is en wat je beter niet kunt doen om de balans in je vagina en vulva te verbeteren. Ook kijken we naar de functie van je bekkenbodem. Afhankelijk van klachten binnen andere domeinen ⓘ kunnen we voor het beste resultaat ook andere zorgdisciplines inzetten. Doe de test en neem eventueel contact op.
Wat is dat eigenlijk?
Bij een vaginale wind (flatus) ontsnapt er lucht uit je vagina. Dat kan op ieder moment gebeuren. Vaginale winden brengen geen enkel gezondheidsrisico met zich mee. Het gebeurt iedereen en is net zo gênant als je het zelf maakt.
Veel mensen denken bij vaginale winden vooral aan seks. De reden dat vaginale winden vaak aan seks gekoppeld worden, is simpel. De vagina wordt wat langer door seksuele opwinding en doordat de baarmoeder zich een beetje opricht, ontstaat er een ruimte die zich kan vullen met lucht. Penetratie, zeker op zijn hondjes, pompt lucht naar binnen. Die opgehoopte lucht in de vagina wil er uiteindelijk ook weer uit, zeker als de vaginale spieren zich wat ontspannen. Het gevolg is een vaginale scheet. De vaginale wind heeft niets met de spijsvertering van doen en stinkt dus ook niet.
Wat is dat eigenlijk?
Bij een verzakking zakken de organen in het bekken omlaag. Dit kan een balgevoel in je vagina geven. Er zijn verschillende soorten verzakkingen. De blaas, de baarmoeder, de top van de vagina of de darm kunnen verzakken. Vaak zijn er meerdere organen tegelijk verzakt. Het bindweefsel en de spieren rond je organen en je bekkenbodem zijn dan niet meer in staat om de organen in je onderbuik op hun plek te houden.
Wanneer de achterkant van je vagina naar beneden is gezakt in het bekken, heet dit een achterwandverzakking. Omdat de endeldarm op een deel van deze achterwand ligt, is de endeldarm ook verzakt. De dunne darm kan ook in deze ruimte zakken. Deze verzakking is vaak zichtbaar of te voelen als een uitpuiling van je vaginawand in de vorm van een ronde bol aan de achterkant van de vagina. Bij een voorwandverzakking is de voorkant van je vagina naar beneden gezakt in het bekken. Omdat je blaas op een deel van deze voorwand rust, is de blaas ook verzakt, vaak in combinatie met de baarmoeder. De verzakking is vaak te zien of te voelen als een uitpuiling van de vaginawand in de vorm van een ronde bol.
Door een verzakking kun je last hebben van een balgevoel tussen de benen. Fietsen en lopen kunnen daardoor vervelend zijn. Ook kan het een zeurderig gevoel in je onderbuik geven en uitstralen naar je rug. Vermoeidheid komt regelmatig voor. De klachten worden vaak in de loop van de dag erger; door rust verminderen ze meestal. Je kunt ook plasklachten hebben, zoals moeite met uitplassen of regelmatig blaasontstekingen. Er kan meer blaasprikkeling optreden waardoor de aandrang om te plassen toeneemt en er kan urineverlies ontstaan. Zwangere vrouwen kunnen ook een verzakkingsgevoel hebben. Ze hebben het gevoel dat hun ongeboren kind al heel laag in het bekken ligt.
Wat is dat eigenlijk?
Een erectiestoornis (ook wel impotentie, erectieproblemen of erectiele disfuncties genoemd) is het onvermogen om een erectie van je penis te krijgen of te houden, die voldoende is om goede geslachtsgemeenschap te hebben. Niet alle mannen ervaren erectieverlies als een probleem. Bij elke man komt het wel eens voor dat de penis minder stijf wordt of eerder verslapt. Maar het is confronterend als het een structureel probleem wordt en je geen bevredigende seks meer kunt hebben.
Erectieproblemen kunnen een lichamelijke of psychische oorzaak hebben, of een combinatie van die twee. Op jonge leeftijd spelen psychische invloeden vaak een grotere rol, op latere leeftijd zijn lichamelijke problemen waarschijnlijker. De precieze aard van je problemen kan duidelijkheid geven over de oorzaak. Als je wel ochtenderecties hebt en een erectie kan krijgen bij zelfbevrediging en als de problemen plotseling beginnen, duidt dat op een overwegend psychische oorzaak. Denk aan onzekerheid over seksueel presteren of faalangst. Beginnen de problemen veel geleidelijker en heb je ook geen ochtenderecties én geen erecties tijdens masturbatie, dan ligt een voornamelijk lichamelijke oorzaak meer voor de hand. Bijvoorbeeld een minder goede doorbloeding in je penis (dit kan door hart- en vaatziekten of suikerziekte worden veroorzaakt). Ook prostaataandoeningen, bepaalde medicijnen, een afwijking aan de penis en operaties of radiotherapie in het kleine bekken kunnen leiden tot erectieproblemen.
Wanneer je met een erectiestoornis bij ons expertisecentrum komt, stellen we een behandelplan op met de seksuoloog en de bekkenfysiotherapeut. De seksuoloog werkt aan het vertrouwen in je lichaam en kijkt eventueel samen met je partner hoe de klachten ontstaan zijn, om daarna te werken aan opnieuw een bevredigende seksleven. De bekkenfysiotherapeut kan functionele bekkenechografie ⓘeen uitwendige echo tegen de onderbuik aan inzetten om te kijken hoe je bekkenbodemfunctie is, en afhankelijk daarvan besluiten om lokaal de bekkenbodem te oefenen of regionaal de balans van je buik/bekkenregio te verbeteren. Afhankelijk van klachten binnen andere domeinen ⓘklachten binnen andere aandachtsgebieden rondom het bekken kunnen we voor het beste resultaat ook andere zorgdisciplines inzetten. Doe de test en neem eventueel contact op.
Wat is dat eigenlijk?
Een erectiestoornis (ook wel impotentie, erectieproblemen of erectiele disfuncties genoemd) is het onvermogen om een erectie van je penis te krijgen of te houden, die voldoende is om goede geslachtsgemeenschap te hebben. Niet alle mannen ervaren erectieverlies als een probleem. Bij elke man komt het wel eens voor dat de penis minder stijf wordt of eerder verslapt. Maar het is confronterend als het een structureel probleem wordt en je geen bevredigende seks meer kunt hebben.
Erectieproblemen kunnen een lichamelijke of psychische oorzaak hebben, of een combinatie van die twee. Op jonge leeftijd spelen psychische invloeden vaak een grotere rol, op latere leeftijd zijn lichamelijke problemen waarschijnlijker. De precieze aard van je problemen kan duidelijkheid geven over de oorzaak. Als je wel ochtenderecties hebt en een erectie kan krijgen bij zelfbevrediging en als de problemen plotseling beginnen, duidt dat op een overwegend psychische oorzaak. Denk aan onzekerheid over seksueel presteren of faalangst. Beginnen de problemen veel geleidelijker en heb je ook geen ochtenderecties én geen erecties tijdens masturbatie, dan ligt een voornamelijk lichamelijke oorzaak meer voor de hand. Bijvoorbeeld een minder goede doorbloeding in je penis (dit kan door hart- en vaatziekten of suikerziekte worden veroorzaakt). Ook prostaataandoeningen, bepaalde medicijnen, een afwijking aan de penis en operaties of radiotherapie in het kleine bekken kunnen leiden tot erectieproblemen.
Bij Unprovoked Vestibulodynia, kortweg Vulvodynie genoemd, is er sprake van hetzelfde symptomencomplex als bij PVD, maar in dit geval heb je continu pijn. Het dragen van strakke kleding en fietsen kan al heel pijnlijk zijn.
Wat is dat eigenlijk?
Hoe snel mannen klaarkomen, verschilt enorm. Snel klaarkomen is pas te vroeg als jij er last van hebt. Met vroeg klaarkomen bedoelen we in minder dan 1 minuut klaarkomen nadat je met de penis de vagina binnen gaat. Je hebt geen controle over het klaarkomen. Het is pas té vroeg als je er last van hebt. Bij anale seks, pijpen of zelfbevrediging kan dit ook zo zijn. Snel klaarkomen kan ook te maken hebben met faalangst.
Aan het begin van een seksuele relatie, bij de eerste (paar) keer gemeenschap, kun je als man sneller klaarkomen dan wanneer je je partner al langer kent. Door meer vertrouwen en ontspanning kan het in de loop van de tijd wat langer duren. Op oudere leeftijd kan het weer iets korter worden.
Bij mannen met last van vroegtijdige zaadlozingen volgt de ejaculatie meestal vóór of kort na penetratie. Dit kan gebeuren voordat het stadium van orgasme is bereikt. De ejaculatie is dan meestal verzwakt en het orgasme minder. Er kan ook sprake zijn van een te snel bereiken van het orgasme, bijvoorbeeld na langdurige seksuele onthouding. Het snelle klaarkomen komt veel voor, maar is nog omgeven door veel taboe en onbekendheid. Ook in medische kringen.
Wanneer je met klachten rondom te snel klaarkomen bij ons expertisecentrum komt, stellen we een behandelplan op met de seksuoloog en de bekkenfysiotherapeut. De seksuoloog werkt aan het vertrouwen in je lichaam en kijkt eventueel samen met je partner hoe je klacht ontstaan is, om vervolgens aan de slag te gaan met het herstellen van je seksuele plezier. De bekkenfysiotherapeut kan functionele bekkenechografie ⓘeen uitwendige echo tegen de schaamstreek aan inzetten om te kijken hoe je bekkenbodemfunctie is, en afhankelijk daarvan besluiten om lokaal de bekkenbodem te gaan oefenen of regionaal de balans van je buik/bekkenregio te verbeteren. Afhankelijk van klachten binnen andere domeinen ⓘklachten binnen andere aandachtsgebieden rondom het bekken kunnen we voor het beste resultaat ook andere zorgdisciplines inzetten. Doe de test en neem eventueel contact op.
Wat is dat eigenlijk?
Urineverlies (incontinentie) of de angst voor urineverlies kan remmend werken tijdens de seks. Veel vrouwen schamen zich ervoor. Ze voelen zich vies, minder vrouwelijk, hebben minder plezier in seks, hebben pijn of zijn bang voor nare geurtjes tijdens de seks. Hierdoor vermijden ze seks, raken moeilijker opgewonden en/of hebben minder zin in seks. Praten over incontinentie vinden ze vaak lastig, ook met hun partner. Soms houden ze het zelfs lange tijd verborgen voor de partner. Niet iedereen heeft seksuele klachten bij incontinentie.
Tijdens de seks (en dan met name penetratie en tijdens het orgasme) span en ontspan je afwisselend je bekkenbodem. Dit kan ervoor zorgen dat je urine verliest. Ook bij een blaasverzakking kunnen er kleine hoeveelheden urine via de plasbuis uit je blaas komen. Hoewel sommige vrouwen urineverlies tijdens de seks niet lastig vinden, is dit toch voor velen een reden om er helemaal van af te zien.
Kom je als vrouw klaar, dan komt je bekkenbodem hevig in beweging. Ook ontstaat er druk in je buik. De bewegingen van je bekkenbodem en buik kunnen leiden tot urineverlies. De reden ligt dan in het niet in balans kunnen brengen van druk in de buik, blaasvulling en beweging van de bekkenbodem. Veel vrouwen houden zich in op het orgasmemoment. En veel vrouwen zijn bang om in bed te plassen. Dit maakt dat er meer spanning ontstaat bij het vrijen.
Wanneer je met een erectiestoornis bij ons expertisecentrum komt, stellen we een behandelplan op met de seksuoloog en de bekkenfysiotherapeut. De seksuoloog werkt aan het vertrouwen in je lichaam en kijkt eventueel samen met je partner hoe de klachten ontstaan zijn, om daarna te werken aan opnieuw een bevredigende seksleven. De bekkenfysiotherapeut kan functionele bekkenechografie ⓘeen uitwendige echo tegen de onderbuik aan inzetten om te kijken hoe je bekkenbodemfunctie is, en afhankelijk daarvan besluiten om lokaal de bekkenbodem te oefenen of regionaal de balans van je buik/bekkenregio te verbeteren. Afhankelijk van klachten binnen andere domeinen ⓘklachten binnen andere aandachtsgebieden rondom het bekken kunnen we voor het beste resultaat ook andere zorgdisciplines inzetten. Doe de test en neem eventueel contact op.
Wat is dat eigenlijk?
Aambeien (hemorroïden) ontstaan door zwelling van het slijmvlies van de anus. Aan de binnenkant van je anus zit een sponsachtig netwerk van aderen. Aambeien zijn dus géén spataderen zoals soms wel wordt gedacht. Iedereen heeft in feite aambeien: het zijn kleine zwellichaampjes (kussentjes) in je endeldarm die ervoor zorgen dat er geen ontlasting uit de anus lekt. Als de aderen zwellen en gaan uitstulpen, noemen we dat in de volksmond aambeien.
Aambeien ontstaan door een verhoogde druk op de aderen net boven je anus. Deze raken geïrriteerd, zwellen op en rekken uit. De verhoogde druk op de aders kan een gevolg zijn van persen vanwege harde ontlasting en/of ophouden van de ontlasting, of van chronisch hoesten, veel langdurig staan of zwaar tillen en zwangerschap en bevalling.
Aambeien kunnen bloedverlies, jeuk, pijn of een branderig gevoel aan de anus veroorzaken. Als aambeien naar buiten zakken, kan dit een drukkend en pijnlijk gevoel geven. Het kan dan aanvoelen alsof er iets uit je anus komt en je kunt moeite hebben met het afvegen na het poepen. Aambeien zijn erg kwetsbaar en kunnen gemakkelijk gaan bloeden als je naar het toilet gaat. Er zit dan helderrood bloed op/in de poep of bloed op het papier bij het afvegen. Ook kan een aambei spontaan gaan bloeden.
Bloed bij je ontlasting wordt meestal veroorzaakt door inwendige of uitwendige aambeien. Bloedverlies uit de anus kan echter ook komen door andere oorzaken. Ga daarom altijd naar je huisarts als er bloed bij je ontlasting zit.
Wat is dat eigenlijk?
Anuskramp is een pijnlijke kramp in je anus of endeldarm. Het treedt vaak plotseling op en verdwijnt ook weer spontaan. Veel mensen hebben hier wel eens last van. Het is een intense, vaak stekende pijn, die vanzelf weer afneemt en helemaal verdwijnt. De aanvallen treden vooral ’s nachts op. Vaak is de oorzaak onbekend en onschuldig.
Als je regelmatig last hebt van anuskramp en ook andere klachten hebt, is het verstandig om naar je huisarts te gaan. Dit om uit te sluiten dat de kramp veroorzaakt wordt door een onderliggende aandoening.
Wanneer je met anuskrampklachten bij ons bekkenexpertisecentrum komt, zal de bekkenfysiotherapeut samen met jou kijken of er op andere plekken in je lichaam balansklachten zijn. Vaak zien we dat anuskramp samengaat met langdurige of terugkerende rug- of bekkenpijnklachten. Afhankelijk van klachten binnen andere domeinen ⓘklachten binnen andere aandachtsgebieden rondom het bekken kunnen we voor het beste resultaat ook andere zorgdisciplines inzetten. Doe de test en neem eventueel contact op.
Wat is dat eigenlijk?
Veel mensen in Nederland hebben regelmatig last van buikpijn. Buikpijn is een pijnlijk gevoel in je boven- of onderbuik of soms zelfs in alle twee tegelijk, vaak ter hoogte van je maag en darmen. Soms verklaarbaar, maar ook heel vaak onverklaarbaar.
De beleving van buikpijn is voor iedereen anders. De één voelt steken, de ander darmkrampen en weer een ander een opgeblazen gevoel of een dof, pijnlijk gevoel dat constant aanhoudt. Sommige mensen die heftige en chronische buikpijn ervaren, krijgen ook te maken met klachten zoals moeheid en een belemmering in hun dagelijkse activiteiten. Naast lichamelijke invloed kan buikpijn ook zorgen voor psychische klachten, zoals neerslachtigheid en stemmingswisselingen.
Verstopping, diarree, voedselallergieën en -overgevoeligheden (zoals lactose intolerantie of coeliakie), Prikkelbare Darm Syndroom (PDS), blaasontsteking, menstruatie, maar ook veel stress en spanningen kunnen buikpijnklachten geven. Er zijn allerlei redenen voor buikpijn door stress die zich vertaalt in lichamelijke klachten. Door stresshormonen kunnen je buik en darmen van slag raken.
Wat is dat eigenlijk?
Diarree is een (water)dunne ontlasting. Als de ontlasting alleen wat minder vast is dan normaal is dat niet direct diarree. Diarree kan plotseling (acuut) ontstaan, maar kan ook chronisch (langdurig) van aard zijn. Sommige mensen hebben diarree terwijl ze in feite last hebben van verstopping. Dit komt omdat de vaste ontlasting ervoor zorgt dat de darmbacteriën de ontlasting laten ‘gisten’. Hierdoor kan dunne ontlasting langs de harde ontlasting weglopen. We noemen dit ook wel overloopdiarree.
Problemen met je ontlasting kunnen erg vervelend zijn. Bovendien is het niet makkelijk om erover te praten. Toch is er in veel gevallen iets aan te doen. Wat een normale stoelgang is, is moeilijk te zeggen. Terwijl de ene persoon elke dag één of meerdere keren naar het toilet gaat, heeft een ander maar drie keer per week ontlasting. Zolang de ontlasting een soepele drol is en zonder klachten verloopt, is er niets aan de hand. Veel mensen met darmproblemen denken dat er niks aan te doen is. Durf het aan om erover te praten met onze experts. Blijf er niet mee zitten en kijk eens achterom op het toilet.
Heel belangrijk voor een goed ontlastingspatroon zijn goede voeding en het gebruik van vezels.
Bij het Prikkelbare Darm Syndroom (PDS) is je darmwand overgevoelig voor prikkels en reageert hierop met krampen, pijn en een opgeblazen gevoel. De buikpijn gaat vaak samen met verstopping of met diarree. Je ontlastingspatroon kan wisselend zijn, de ene keer is de ontlasting hard en droog en de volgende keer juist weer dun. De oorzaak van PDS is niet bekend. Een vezelarme voeding, te weinig beweging en spanningen kunnen een rol spelen.
Sommige mensen kunnen bepaalde voedingsmiddelen niet verdragen. Dit wordt voedselintolerantie genoemd. Een bekend voorbeeld hiervan is lactose-intolerantie. Hierbij zorgt vooral melk voor darmklachten zoals diarree, buikkrampen en buikpijn. Een ander voorbeeld is coeliakie. Dit is een intolerantie voor gluten. Hierbij veroorzaakt voedsel dat gluten bevat een beschadiging van het slijmvlies van je dunne darm. Zo kan diarree ontstaan.
Ook bij darmziekten als Colitis ulcerosa en Crohn komt diarree (in combinatie met PDS) voor.
Wat is dat eigenlijk?
In je endeldarm (rectum) wordt je ontlasting opgeslagen totdat die je lichaam verlaat. Je darm wordt afgesloten door de anus. Je hersenen ontvangen een seintje voor ontlediging, waardoor je ‘aandrang’ krijgt om naar het toilet te gaan. Heb je dit gevoel, dan is het belangrijk om naar het toilet te gaan. Deze aandrang komt namelijk niet voor niets. Het is een teken dat je endeldarm vol is, en dat de ontlasting klaar is om je lichaam te verlaten.
In je dikke darm wordt vocht aan de ontlasting onttrokken. Stel je toiletbezoek uit, dan blijft de ontlasting langer dan noodzakelijk in je dikke darm. Hierdoor kan er harde, droge ontlasting en verstopping ontstaan. Bij een plotselinge, verhoogde aandrang is het juist vaak moeilijk om je ontlasting op te houden. Lukt het niet om op tijd naar het toilet te gaan, dan verlies je wat ontlasting in je ondergoed. Werkt je bekkenbodem niet voldoende, dan komt de ontlasting te snel naar buiten.
We spreken over moeite met de toiletgang als je ontlasting niet makkelijk gaat, terwijl je ontlasting goed van vorm is. Of je ontlasting komt in kleine hoopjes. Het kan ook zo zijn dat je ontlasting je lichaam niet goed kan verlaten, omdat er iets in de weg zit (Obstructief Defaecatie Syndroom).
Ontlastingsverlies is het niet op kunnen houden van je ontlasting. Er zijn verschillende varianten: windjes niet op kunnen houden, veegjes, remsporen of ontlasting in je ondergoed, verlies van harde of zachte ontlasting bij aandrang of zomaar zonder dat je het merkt.
Problemen met je ontlasting kunnen erg vervelend zijn. Bovendien is het niet makkelijk om erover te praten. Toch is er in veel gevallen iets aan te doen. Wat een normale stoelgang is, is moeilijk te zeggen. Terwijl de ene persoon elke dag één of meerdere keren naar het toilet gaat, heeft een ander maar drie keer per week ontlasting. Zolang je ontlasting een soepele drol is en zonder klachten verloopt, is er niets aan de hand.
Veel mensen met darmproblemen denken dat er niks aan te doen is. Mensen met ontlastingsverlies proberen vaak hun probleem te verbergen door sociale contacten te vermijden. Ze komen de deur niet of nauwelijks meer uit. Het verlies van waardigheid, samen met het verlies van controle over een lichaamsfunctie, kan leiden tot schaamte, frustratie, boosheid en depressie. Het beïnvloedt direct je dagelijkse leven. Het is dus belangrijk om actie te ondernemen en er iets mee te gaan doen. Durf het aan om erover te praten met onze experts. Blijf er niet mee zitten en kijk eens achterom op het toilet.
Verstopping, ook wel obstipatie of constipatie genoemd, is een te trage, moeilijke stoelgang. Problemen met je ontlasting kunnen erg vervelend zijn. Bovendien is het niet makkelijk om erover te praten.Toch is er in veel gevallen iets aan te doen. Wat een normale stoelgang is, is moeilijk te zeggen. Terwijl de ene persoon elke dag één of meerdere keren naar het toilet gaat, heeft een ander maar drie keer per week ontlasting. Zolang de ontlasting een soepele drol is en zonder klachten verloopt, is er niets aan de hand. Veel mensen met darmproblemen denken dat er niks aan te doen is. Durf het aan om erover te praten met onze experts. Blijf er niet mee zitten en kijk eens achterom op het toilet.
Verstoppingen kunnen verschillende oorzaken hebben. Heel belangrijk voor een goed ontlastingspatroon zijn beweging en goede voeding met voldoende vocht, vet en diverse vezels. Ook stress heeft invloed op je darmstelsel. Tijdens vakanties ontstaat er ook wel eens een verstopping, omdat dan het dagelijkse ritme van eten en drinken verstoord is. Er staan vaak andere gerechten op het menu en het toilet is ook vaak niet vertrouwd.
Ook je bekkenbodem kan een rol spelen bij een verstopping. De bekkenbodem moet doorgang geven aan de ontlasting. Wanneer er pijn is, zal je bekkenbodem aanspannen en kan de ontlasting niet makkelijk passeren. Het is voor de bekkenbodem ook niet goed als er geperst moet worden. Het kan op termijn een verzakking in de hand werken of erger maken, probeer persen dus zoveel mogelijk te voorkomen.
Bij het Prikkelbare Darm Syndroom (PDS) is je darmwand overgevoelig voor prikkels en reageert hierop met krampen, pijn en een opgeblazen gevoel. De buikpijn gaat vaak samen met verstopping of met diarree. Het ontlastingspatroon kan wisselend zijn: de ene keer is je ontlasting hard en droog en de volgende keer juist weer dun. De oorzaak van PDS is niet bekend. Een vezelarme voeding, te weinig beweging en spanningen kunnen een rol spelen, maar ook voedselintoleranties.
Windverlies, ook wel winderigheid of flatulentie genoemd, is voor iedereen een bekend probleem. Iedereen heeft altijd een hoeveelheid gas in het maagdarmkanaal. Dit gas komt in je maagdarmkanaal door het inslikken van lucht en gasvorming door de darmflora. Het gas in je darm bestaat vrijwel geheel uit reukloze gassen. Het stinken van winden heeft te maken met een geringe hoeveelheid stinkende gassen. Iedereen laat winden en dat is dus heel normaal. Om het darmgas kwijt te raken, laat je per dag ongeveer 10-20 keer een wind.
Extra gasvorming in je darm is een vervelend probleem. Vooral als je geen controle hebt over het winden laten. Mensen schamen zich er vaak voor en gaan contacten vermijden.
Anusscheurtjes zijn scheurtjes of kloofjes in de huid in je anus. We noemen ze ook wel fissuren. Anusscheurtjes kunnen vervelende klachten geven, maar ze zijn onschuldig en verdwijnen vaak vanzelf.
Een kloofje of scheurtje in je anus kan verschillende oorzaken hebben. Door verstopping of obstipatie en hard persen kan een fissuur ontstaan. Ook een verhoogde spanning van je bekkenbodemspier kan leiden tot wondjes. De scheurtjes ontstaan wanneer je anus te ver wordt opgerekt. Bijvoorbeeld door dikke harde ontlasting en bij seksueel contact via je anus.
Anusscheurtjes kunnen een snijdende pijn geven tijdens het poepen. Zo’n scheurtje kan flink bloeden. Er kan dan opeens een plasje bloed in de wc liggen of er zit bloed aan het toiletpapier als je afveegt. Jeuk, pijn en een branderig gevoel zijn ook veelvoorkomende klachten. Soms verkrampt de kringspier door de pijn, waardoor je klachten chronisch worden.
Wat is dat eigenlijk?
Anuskramp is een pijnlijke kramp in je anus of endeldarm. Het treedt vaak plotseling op en verdwijnt ook weer spontaan. Veel mensen hebben hier wel eens last van. Het is een intense, vaak stekende pijn, die vanzelf weer afneemt en helemaal verdwijnt. De aanvallen treden vooral ’s nachts op. Vaak is de oorzaak onbekend en onschuldig.
Als je regelmatig last hebt van anuskramp en ook andere klachten hebt, is het verstandig om naar je huisarts te gaan. Dit om uit te sluiten dat de kramp veroorzaakt wordt door een onderliggende aandoening.
Wanneer je met anuskrampklachten bij ons bekkenexpertisecentrum komt, zal de bekkenfysiotherapeut samen met jou kijken of er op andere plekken in je lichaam balansklachten zijn. Vaak zien we dat anuskramp samengaat met langdurige of terugkerende rug- of bekkenpijnklachten. Afhankelijk van klachten binnen andere domeinen ⓘklachten binnen andere aandachtsgebieden rondom het bekken kunnen we voor het beste resultaat ook andere zorgdisciplines inzetten. Doe de test en neem eventueel contact op.
Wat is dat eigenlijk?
Interstitiële cystitis (IC), ook wel het blaaspijnsyndroom genoemd, is een ontsteking van je urineblaas die niet door bacteriën wordt veroorzaakt. IC lijkt op een telkens terugkerende blaasontsteking. Echter, bij onderzoek worden er in je urine geen aanwijzingen gevonden die kunnen duiden op een blaasontsteking met bacteriën. Hoewel bacteriën wel aanwezig kunnen zijn, zullen ze bij IC geen rol van betekenis spelen en slaat behandeling met antibiotica niet aan. De oorzaak van IC is nog niet bekend.
Mensen met blaaspijnsyndroom hebben vaak een combinatie van klachten. Vaak is er pijn naarmate de blaas voller wordt en die pijn kan uitstralen naar bekken, rug, liezen en flanken. Mensen met deze klachten moeten vaak plassen, ook ’s nachts, in kleine beetjes of ze hebben een continue pijnlijke aandrang tot plassen. Plassen kan pijn geven in de plasbuis, maar kan ook een opgelucht gevoel geven. De pijn wordt vaak omschreven als een drukkend gevoel in de onderbuik. Dit kan gepaard gaan met stekende pijn in de schaamstreek. Hierdoor kan gemeenschap pijnlijk of zelfs onmogelijk worden.
De klachten van IC kunnen zonder duidelijke aanleiding ontstaan. De klachten kunnen geleidelijk erger worden. De pijn kan aanhoudend of juist afwisselend zijn.
Wat is dat eigenlijk?
Tijdens de zwangerschap kun je pijnklachten krijgen in je bekken en lage rug. Als je zwanger bent en je buik groeit, neemt de druk op je bekken en je onderrug toe. Er zijn grote veranderingen in de belasting van je rug, bekken en bekkenbodemspieren. Het steunweefsel wordt soepeler en daardoor moeten de omliggende spieren harder werken. Ook hormoonwisselingen spelen een rol tijdens de zwangerschap. Je lichaam raakt uit balans waardoor je klachten kunt krijgen.
Je kunt pijn hebben bij het lopen, traplopen, omdraaien in bed en zitten, maar ook bij het starten van een beweging, zoals opstaan uit een stoel. Deze pijn wordt startpijn genoemd. De pijnklachten kunnen zich op de volgende plaatsen voordoen: rondom je schaambeen, in je liezen en onderbuik, rondom je heupen, stuitje en de zijkanten en achterkant van je bovenbenen. Pijn en vermoeidheid gaan meestal hand in hand.
Wat is dat eigenlijk?
Veel mensen in Nederland hebben regelmatig last van buikpijn. Buikpijn is een pijnlijk gevoel in je boven- of onderbuik of soms zelfs in alle twee tegelijk, vaak ter hoogte van je maag en darmen. Soms verklaarbaar, maar ook heel vaak onverklaarbaar.
De beleving van buikpijn is voor iedereen anders. De één voelt steken, de ander darmkrampen en weer een ander een opgeblazen gevoel of een dof, pijnlijk gevoel dat constant aanhoudt. Sommige mensen die heftige en chronische buikpijn ervaren, krijgen ook te maken met klachten zoals moeheid en een belemmering in hun dagelijkse activiteiten. Naast lichamelijke invloed kan buikpijn ook zorgen voor psychische klachten, zoals neerslachtigheid en stemmingswisselingen.
Verstopping, diarree, voedselallergieën en -overgevoeligheden (zoals lactose intolerantie of coeliakie), Prikkelbare Darm Syndroom (PDS), blaasontsteking, menstruatie, maar ook veel stress en spanningen kunnen buikpijnklachten geven. Er zijn allerlei redenen voor buikpijn door stress die zich vertaalt in lichamelijke klachten. Door stresshormonen kunnen je buik en darmen van slag raken.
Wat is dat eigenlijk?
Een diastase is het uiteenwijken van je (rechte) buikspieren op de middellijn van de bindweefsel-peesplaat die je rechte buikspieren met elkaar verbindt. Bij veelvuldig zwaar tillen en buikdruk zetten kunnen de buikspieren uit elkaar geduwd worden.
– Overgewicht
– Complicatie na een buikoperatie (littekenbreuk)
– Genetische factoren, zwak-dun bindweefsel structuur in aanleg
– Veelvuldig zwaar werk, veel buikdruk en/of veel hoesten
– Zware krachttraining doen met een inadequate techniek
– Blaasinstrument bespelen
– Combinatie van bovenstaande factoren
Een diastase op zichzelf is niet erg. Als je last hebt van een diastase, kun je de volgende klachten ervaren:
– Problemen met je houding
– Problemen met je stabiliteit
– Problemen bij transfers zoals jezelf omdraaien in bed, aankleden, voorover of achterover buigen
– Bekken- en lage rugklachten
– Problemen met goed kunnen doorademen. Moeite met kracht ontwikkelen in je buik (buikdruk) om te kunnen hoesten, niezen en persen waardoor er mogelijke problemen kunnen ontstaan bij de ademhaling.
– De steun van de ingewanden wordt beïnvloed, waardoor er problemen kunnen ontstaan bij het ontlasten zoals obstipatie
– Mentale problemen omdat je buik niet meer is zoals het was, een opgezette bierbuik
– Bekkenbodemklachten
– Pijn rond je navel en/of een navelbreuk
Wat is dat eigenlijk?
Een diastase is het uiteenwijken van je (rechte) buikspieren op de middellijn van de bindweefsel-peesplaat die je rechte buikspieren met elkaar verbindt. Bij veelvuldig zwaar tillen en buikdruk zetten kunnen de buikspieren uit elkaar geduwd worden.
Diastase kan door verschillende factoren worden veroorzaakt:
– Zwangerschappen
– Overgewicht
– Complicatie na een buikoperatie (littekenbreuk)
– Genetische factoren, zwak-dun bindweefsel structuur in aanleg
– Veelvuldig zwaar werk, veel buikdruk en/of veel hoesten
– Blaasinstrument bespelen
– Combinatie van bovenstaande factoren
Een diastase op zichzelf is niet erg. Als je last hebt van een diastase, kun je de volgende klachten ervaren:
– Problemen met je houding
– Problemen met je stabiliteit
– Problemen bij transfers zoals jezelf omdraaien in bed, aankleden, voorover of achterover buigen
– Bekken- en lage rugklachten
– Problemen met goed kunnen doorademen. Moeite met kracht ontwikkelen in je buik (buikdruk) om te kunnen hoesten, niezen en persen waardoor er mogelijke problemen kunnen ontstaan bij de ademhaling en moeilijkheden bij het persen tijdens de bevalling
– De steun van de ingewanden wordt beïnvloed, waardoor er problemen kunnen ontstaan bij het ontlasten zoals obstipatie
– Mentale problemen omdat je buik niet meer is zoals het was, een opgezette ‘zwanger ogende’ buik
– Bekkenbodemklachten
– Pijn rond je navel en/of een navelbreuk
Wat is dat eigenlijk?
We spreken over klachten in de buikregio bij regelmatig terugkerende buikklachten. Voorbeelden zijn: pijn in je blaas met plassen en/of een continue pijn/druk in je blaasregio, wat veel aandrang om te plassen geeft, pijn bij het ontlasten, pijn bij aandrang, krampen in de buik, een opgeblazen gevoel, of pijn in je liezen.
Er zijn veel mogelijke oorzaken voor pijn in de buikregio. Vaak zien we dat buikpijn samengaat met langdurige of terugkerende rug- of bekkenpijnklachten. Ook orgaanklachten op het gebied van plassen en ontlasten spelen vaak een rol. Soms wordt geen duidelijke aanwijsbare oorzaak gevonden door een arts of specialist.
Wat is dat eigenlijk?
Pijnklachten kunnen zich uiten als scherpe, zeurende of krampende pijn in de regio van de prostaat, anus, penis, perineum en balzak. Soms wordt geen duidelijke aanwijsbare oorzaak gevonden door een arts of specialist.
Mensen met lokale pijnklachten hebben vaak een combinatie van klachten. Vaak kan de pijn uitstralen naar bekken, rug, liezen en flanken. Verder kunnen er door de pijnklachten plas-, ontlastings- en/of erectieproblemen ontstaan. Voor een goed beeld van je klachten en de mogelijke oorzaken is het goed om bij je huisarts langs te gaan.
Wat is dat eigenlijk?
Pijnklachten kunnen zich uiten als scherpe, zeurende of krampende pijn in de regio van de anus, vagina, vulva en perineum. Soms wordt geen duidelijke aanwijsbare oorzaak gevonden door een arts of specialist.
Mensen met lokale pijnklachten hebben vaak een combinatie van klachten. Vaak kan de pijn uitstralen naar bekken, rug, liezen en flanken. Verder kunnen er door de pijnklachten plas-, ontlastings- en/of seksualiteitsproblemen ontstaan. Voor een goed beeld van je klachten en de mogelijke oorzaken is het goed om bij je huisarts langs te gaan.
Wat is dat eigenlijk?
Stuit: terugkerende pijn bij zitten ter hoogte van je stuit
Lage rug: steeds terugkerende lage rugklachten, waarvoor soms geen duidelijke aanwijsbare oorzaak is gevonden
Bekken: pijn in de regio rondom je schaambot of zitbeenknobbels
Heup: pijn in je liezen of in de regio van je heup
Wat is dat eigenlijk?
Interstitiële cystitis (IC), ook wel het blaaspijnsyndroom genoemd, is een ontsteking van je urineblaas die niet door bacteriën wordt veroorzaakt. IC lijkt op een telkens terugkerende blaasontsteking. Echter, bij onderzoek worden er in je urine geen aanwijzingen gevonden die kunnen duiden op een blaasontsteking met bacteriën. Hoewel bacteriën wel aanwezig kunnen zijn, zullen ze bij IC geen rol van betekenis spelen en slaat behandeling met antibiotica niet aan. De oorzaak van IC is nog niet bekend.
Mensen met blaaspijnsyndroom hebben vaak een combinatie van klachten. Vaak is er pijn naarmate de blaas voller wordt en die pijn kan uitstralen naar bekken, rug, liezen en flanken. Mensen met deze klachten moeten vaak plassen, ook ’s nachts, in kleine beetjes of ze hebben een continue pijnlijke aandrang tot plassen. Plassen kan pijn geven in de plasbuis, maar kan ook een opgelucht gevoel geven. De pijn wordt vaak omschreven als een drukkend gevoel in de onderbuik. Dit kan gepaard gaan met stekende pijn in de schaamstreek. Hierdoor kan gemeenschap pijnlijk of zelfs onmogelijk worden.
De klachten van IC kunnen zonder duidelijke aanleiding ontstaan. De klachten kunnen geleidelijk erger worden. De pijn kan aanhoudend of juist afwisselend zijn.
Wat is dat eigenlijk?
Een blaasontsteking of urineweginfectie is een infectie van de urinewegen die ontstaat als er teveel bacteriën in je plasbuis en in je blaas terechtkomen. Hierdoor raakt het slijmvlies van je blaas en/of urinebuis ontstoken. Dit moet altijd goed onderzocht worden door een arts. Ga daarom altijd naar de huisarts als er een vermoeden is van een blaasontsteking.
Een blaasontsteking kan ontstaan omdat iemand niet goed uit plast. Als je bekkenbodem en de sluitspier van de blaas niet goed kunnen ontspannen, is het lastig om je blaas leeg te krijgen. We spreken dan van een overactieve bekkenbodem. Bij mannen kan een residu ook veroorzaakt worden door een vergrote prostaat. Er blijft een steeds grotere hoeveelheid urine in je blaas achter. De blaas rekt daardoor steeds meer uit. Mannen die veel residu houden na het plassen, moeten soms katheteriseren. Je maakt dan zelf je blaas leeg met hulp van een katheter.
Wat is dat eigenlijk?
Urineretentie is het onvermogen om je blaas volledig of gedeeltelijk te legen. Als je last hebt van urineretentie, kun je misschien niet beginnen met plassen. En als dat wel goed gaat, ben je misschien niet in staat om je blaas helemaal te legen. Je kunt nog wel plassen, maar de blaas wordt niet meer volledig leeg geplast. Blijft er urine achter, dan noemen we dat een residu.
Het gevoel niet goed leeg te zijn na het plassen is heel vervelend. Er blijft een zeker gevoel van aandrang. Niet goed leegplassen kan ook leiden tot veelvuldige blaasontstekingen en dat is niet fijn. Ook kan het zijn dat je even moeten wachten voordat je urinestroom op gang komt, er kan sprake zijn van een zwakke urinestraal die herhaaldelijk stopt. Soms voelt iemand niet wanneer de blaas vol is en ontstaat er een grotere druk op de buik. Sommige mensen voelen geen aandrang om te moeten plassen en moeten persen om te kunnen plassen. Anderen moeten juist vaak plassen, dat kan zowel overdag als ’s nachts zo zijn.
Als er sprake is van een blokkade (bijvoorbeeld nierstenen), kan je urine niet vrij door de urineweg stromen en spreken we van obstructieve urineretentie. Niet-obstructieve oorzaken zijn onder meer een zwakke blaasspier en zenuwproblemen die de signalen tussen je hersenen en je blaas verstoren. Als de zenuwen niet goed werken, is het mogelijk dat je hersenen geen signaal ontvangen als de blaas vol is.
Als je bekkenbodem en de sluitspier van de blaas niet goed kunnen ontspannen, is het lastig om je blaas leeg te krijgen. We spreken dan van een overactieve bekkenbodem. Ook een verzakking van je blaas of baarmoeder kan ervoor zorgen dat je je blaas niet goed kunt legen. Vrouwen die veel residu houden na het plassen moeten soms katheteriseren. Je maakt dan zelf je blaas leeg met hulp van een katheter.
Wat is dat eigenlijk?
Urineretentie is het onvermogen om je blaas volledig of gedeeltelijk te legen. Als je last hebt van urineretentie, kun je misschien niet beginnen met plassen. En als dat wel goed gaat, ben je misschien niet in staat om je blaas helemaal te legen. Je kunt nog wel plassen, maar de blaas wordt niet meer volledig leeg geplast. Blijft er urine achter, dan noemen we dat een residu.
Het gevoel niet goed leeg te zijn na het plassen is heel vervelend. Er blijft een zeker gevoel van aandrang. Niet goed leegplassen kan ook leiden tot veelvuldige blaasontstekingen en dat is niet fijn. Ook kan het zijn dat je even moeten wachten voordat je urinestroom op gang komt, er kan sprake zijn van een zwakke urinestraal die herhaaldelijk stopt. Soms voelt iemand niet wanneer de blaas vol is en ontstaat er een grotere druk op de buik. Sommige mensen voelen geen aandrang om te moeten plassen en moeten persen om te kunnen plassen. Anderen moeten juist vaak plassen, dat kan zowel overdag als ’s nachts zo zijn.
Als er sprake is van een blokkade (bijvoorbeeld nierstenen), kan je urine niet vrij door de urineweg stromen en spreken we van obstructieve urineretentie. Niet-obstructieve oorzaken zijn onder meer een zwakke blaasspier en zenuwproblemen die de signalen tussen je hersenen en je blaas verstoren. Als de zenuwen niet goed werken, is het mogelijk dat je hersenen geen signaal ontvangen als de blaas vol is.
Als je bekkenbodem en de sluitspier van de blaas niet goed kunnen ontspannen, is het lastig om je blaas leeg te krijgen. We spreken dan van een overactieve bekkenbodem. Bij mannen kan een residu ook veroorzaakt worden door een vergrote prostaat. Er blijft een steeds grotere hoeveelheid urine in je blaas achter. De blaas rekt daardoor steeds meer uit. Mannen die veel residu houden na het plassen, moeten soms katheteriseren. Je maakt dan zelf je blaas leeg met hulp van een katheter.
Wat is dat eigenlijk?
Moeilijk plassen en niet kunnen plassen zijn vervelende problemen waar je je best zorgen over kunt maken. De plas komt niet in een keer of je moet meer moeite doen om te plassen, de plas komt niet vanzelf.
Sommige plasproblemen zijn het gevolg van een verzakking. Tijdens het plassen ontspannen je bekkenbodemspieren zich, waardoor je blaas samentrekt en leeg kan lopen. Wanneer je blaas verzakt is of naar beneden hangt, kan dit tot plasproblemen leiden. Het is ook mogelijk dat de wand van je blaas minder elastisch of juist te elastisch is geworden. Hierdoor kan je blaas niet makkelijk legen. Ook levert een gespannen bekkenbodem vaak problemen met plassen op. Om je blaas en darmen goed te kunnen legen, is het belangrijk dat je bekkenbodemspieren op tijd ontspannen. Soms is dit moeilijk en spannen de spieren juist aan. De urinebuis vernauwt zich dan en de kringspier rond de anus gaat dicht. Heb je last van verstopping (obstipatie), dan kan de ontlasting ook tegen je plasbuis duwen waardoor het plassen moeizaam gaat.
Wat is dat eigenlijk?
Moeilijk plassen en niet kunnen plassen zijn vervelende problemen waar je je best zorgen over kunt maken. De klachten kunnen ook bestaan uit een minder krachtige urinestraal en/of een onderbroken straal, meer aandrang en vaker moeten plassen, nadruppelen, ‘s nachts vaker plassen, of het gevoel hebben dat je blaas niet leeg komt.
Bij mannen kan het groeien van de prostaat aanleiding geven tot klachten met plassen. Ook levert een gespannen bekkenbodem vaak problemen met plassen op. Om je blaas en darmen goed te kunnen legen, is het belangrijk dat je bekkenbodemspieren op tijd ontspannen. Soms is dit moeilijk en spannen de spieren juist aan. De urinebuis vernauwt zich dan en de kringspier rond de anus gaat dicht. Heb je last van verstopping (obstipatie), dan kan de ontlasting ook tegen je plasbuis duwen waardoor het plassen moeizaam gaat.
Wat is dat eigenlijk?
Een blaasontsteking of urineweginfectie is een infectie van de urinewegen die ontstaat als er teveel bacteriën in je plasbuis en in je blaas terechtkomen. Hierdoor raakt het slijmvlies van je blaas en/of urinebuis ontstoken. Deze klachten kunnen steeds terugkomen. We noemen dat dan een recidiverende urineweginfectie of blaasontsteking (cystitis). Blaasontstekingen kunnen verholpen worden met een antibioticakuur, maar te veel kuren zijn niet goed voor je lichaam. Meestal is niet duidelijk waarom iemand steeds opnieuw een blaasontsteking krijgt.
Soms kan een urineweginfectie overgaan in een nierbekkenontsteking. Dit ontstaat ontstaat meestal door een blaasontsteking die verwaarloosd is. Vanuit je blaas gaan de bacteriën via de urineleiders naar je nieren.
Bij een blaasontsteking kun je verschillende klachten hebben. Zo moet je bijvoorbeeld vaker plassen, meestal maar kleine beetjes en je kunt aandrangsklachten hebben, ofwel het gevoel dat je steeds moet plassen. Vaak komen buikpijn en urineverlies voor, en je kunt bloed in je urine hebben. Je urine ruikt vaak ook vies. Bij een blaasontsteking heb je geen koorts, hooguit wat verhoging.
Als je je blaas niet goed leeg kunt plassen, kunnen bacteriën in het restant urine zich sneller vermenigvuldigen. Oorzaken van niet goed kunnen leegplassen kunnen zijn: een verzakking, een slappe blaasspier en/of niet goed ontspannen van je bekkenbodemspieren tijdens het plassen. Je kunt ook klachten krijgen wanneer je ontlasting moeizaam komt of wanneer je je ontlasting de verkeerde kant op afveegt. Te schoon zijn, ofwel je vulva en vagina wassen met zeep, kan ook problemen opleveren. Vrouwen die seksueel actief zijn, hebben een hogere kans op urineweginfecties. Ook tijdens de overgang kunnen vrouwen gevoeliger zijn voor blaasontstekingen.
Wat is dat eigenlijk?
Bij urineverlies kun je je plas niet goed ophouden. Verlies je urine bij activiteiten en inspanning, dan heet dat stressincontinentie. Verlies je urine wanneer je ineens sterke aandrang hebt om te plassen en je kunt de plas niet ophouden tot het toilet, dan heet dat urge incontinentie. Een combinatie van beide vormen van urineverlies noemen we gemengde incontinentie. Hoe vaak je urine verliest, kan wisselen van af en toe tot meerdere malen per week of per dag of zelfs ‘s nachts.
Veel vrouwen schamen zich ervoor of zijn bang dat anderen het ruiken. Het kan zijn dat je daardoor mensen gaat vermijden. Je blijft misschien liever thuis, in de buurt van een toilet. Dat is lastig als je naar je werk moet of wilt sporten of als je iets gezelligs wilt doen.
Een veelvoorkomende oorzaak van urineverlies is een niet goed functionerende bekkenbodem. Je bekkenbodem kan soms enorm belast worden, waardoor de functionaliteit van de spier verandert en je klachten krijgt. Vaak wordt hieraan alleen gedacht bij zwangerschap en bevalling, maar ook wanneer je nooit zwanger bent geweest kun je last hebben van urineverlies. Het draait met de bekkenbodemspier allemaal om balans.
Als je je blaas niet goed leeg kunt plassen, kunnen bacteriën in het restant urine zich sneller vermenigvuldigen. Oorzaken van niet goed kunnen leegplassen kunnen zijn: een verzakking, een slappe blaasspier en/of niet goed ontspannen van je bekkenbodemspieren tijdens het plassen. Je kunt ook klachten krijgen wanneer je ontlasting moeizaam komt of wanneer je je ontlasting de verkeerde kant op afveegt. Te schoon zijn, ofwel je vulva en vagina wassen met zeep, kan ook problemen opleveren. Vrouwen die seksueel actief zijn, hebben een hogere kans op urineweginfecties. Ook tijdens de overgang kunnen vrouwen gevoeliger zijn voor blaasontstekingen.
Wanneer de banden en spieren in je onderlichaam slapper worden, kan je baarmoeder of de binnenkant van je vagina uitzakken. Dan werkt de sluitspier van je blaas ook minder goed. Je kunt dan urine verliezen bij inspanning, stressincontinentie. Bij een urineweg- of blaasinfectie kun je ook urineverlies hebben. Wordt deze behandeld, dan zijn de klachten vaak weer over.
Te weinig drinken geeft een geconcentreerde urine, er zit dan verhoudingsgewijs meer afval in je urine. Hierdoor raakt je blaas geïrriteerd en kun je urineverlies krijgen.Wanneer je te weinig drinkt, kan er ook obstipatie ontstaan. Deze ophoping van ontlasting kan druk geven op je bekkenbodem en blaas, waardoor je urine verliest. Chronisch hoesten zet ook druk op je blaas en onderbuikspieren waardoor ongewild urineverlies kan ontstaan.
Sommige medicijnen leiden tot urineverlies. Dat staat dan vermeld in de bijsluiter van het medicijn. Wanneer je blaas geïrriteerd is, bijvoorbeeld door een blaasontsteking of bestraling of je hebt een operatie in het kleine bekken gehad, kan er urge incontinentie ontstaan.
Ouderdom heeft ook invloed op klachten als urineverlies. Door vergeetachtigheid en dementie kun je de controle over je blaas en darmen kwijtraken. Bovendien kunnen vitale lichaamsfuncties verminderen naarmate je ouder wordt. Ziektes als een beroerte, Parkinson, multiple sclerosis, diabetes en dementie kunnen het zenuwstelsel aantasten en daardoor ook de signalen naar de blaas. Door schade aan je hersenen of je ruggenmerg kun je de controle over je blaas of darmen verliezen. Dit kan tijdelijk of permanent zijn, afhankelijk van de ernst van de aandoening.
Wat is dat eigenlijk?
Bij urineverlies kun je je plas niet goed ophouden. Urineverlies is zeker geen typische vrouwenklacht! Verlies je urine bij activiteiten en inspanning, dan heet dat stressincontinentie. Verlies je urine wanneer je ineens sterke aandrang hebt om te plassen en je kunt de plas niet ophouden tot het toilet, dan heet dat urge incontinentie. Mannen kunnen ook veel last hebben van nadruppelen na het plassen. Dit is een veelvoorkomende klacht na toiletbezoek. Een combinatie van beide vormen van urineverlies noemen we gemengde incontinentie. Hoe vaak je urine verliest, kan wisselen van af en toe tot meerdere malen per week of per dag of zelfs ‘s nachts.
Veel mannen schamen zich ervoor of zijn bang dat anderen het ruiken. Het kan zijn dat je daardoor mensen gaat vermijden. Je blijft misschien liever thuis, in de buurt van een toilet. Dat is lastig als je naar je werk moet of wilt sporten of als je iets gezelligs wilt doen.
Bij mannen kunnen plasklachten worden veroorzaakt door een goedaardige vergroting van de prostaat, zwakke blaasspieren of als complicatie van een operatie, bijvoorbeeld aan de prostaat. Een andere veelvoorkomende oorzaak van urineverlies is een niet goed functionerende bekkenbodem. Je bekkenbodem kan soms enorm belast worden, waardoor de functionaliteit van de spier verandert en je klachten krijgt. Het draait met de bekkenbodemspier allemaal om balans.
Nadruppelen wordt veroorzaakt door achtergebleven urine in de urinebuis. Ga je bewegen, dan loopt de urine uit de urinebuis in je onderbroek. Wanneer je te weinig drinkt, kan er ook obstipatie ontstaan. Deze ophoping van ontlasting kan druk geven op je bekkenbodem en blaas, waardoor je urine verliest. Chronisch hoesten zet ook druk op je blaas en onderbuikspieren waardoor ongewild urineverlies kan ontstaan.
Sommige medicijnen leiden tot urineverlies. Dat staat dan vermeld in de bijsluiter van het medicijn. Wanneer je blaas geïrriteerd is, bijvoorbeeld door een blaasontsteking of bestraling of je hebt een operatie in het kleine bekken gehad, kan er urge incontinentie ontstaan.
Ouderdom heeft ook invloed op klachten als urineverlies. Door vergeetachtigheid en dementie kun je de controle over je blaas en darmen kwijtraken. Bovendien kunnen vitale lichaamsfuncties verminderen naarmate je ouder wordt. Ziektes als een beroerte, Parkinson, multiple sclerosis, diabetes en dementie kunnen het zenuwstelsel aantasten en daardoor ook de signalen naar de blaas. Door schade aan je hersenen of je ruggenmerg kun je de controle over je blaas of darmen verliezen. Dit kan tijdelijk of permanent zijn, afhankelijk van de ernst van de aandoening.
Wat is dat eigenlijk?
Met vaak plassen bedoelen we meer plassen dan gewoonlijk. Dit kan zowel overdag als in de nacht vervelend zijn. Het komt bij zowel jonge als oudere mensen voor. Je blaas geeft te vaak een signaal van aandrang (urge) door. Hierdoor moet je ineens nodig plassen en/of ga je erg vaak naar de wc. Vaak zijn het kleine beetjes die je plast. Hoe vaak je op een dag plast, wordt in de medische wereld ook wel mictie (plas) frequentie genoemd. ’s Nachts vaak plassen wordt ook wel nycturie genoemd. Hoewel het op elke leeftijd kan ontstaan, komt ’s nachts vaak plassen vooral voor op oudere leeftijd.
Er zijn verschillende mogelijke oorzaken. Bij een overactieve blaas heb je moeite met je plas ophouden bij aandrang en plas je vaak kleine beetjes. Je blaas geeft regelmatig een seintje dat de blaas vol is, terwijl dit niet het geval is. En soms krijg je juist niet op tijd een waarschuwing, waardoor je te weinig tijd hebt om naar de wc te gaan en te vroeg urine verliest. Een overactieve blaas gaat vaak gepaard met nycturie.
Bij een zwakke blaas kun je ook vaak moeten plassen en zijn de spieren in de blaaswand te zwak. Je kunt niet goed uitplassen, waardoor urine achterblijft in je blaas. Hierdoor plas je vaker kleine beetjes. Je herkent een zwakke blaas ook aan minder aandrang voelen, spontaan urineverlies en pijn bij het plassen.
Zwangere vrouwen moeten in het algemeen ook vaker plassen. De baarmoeder die groeit drukt dan op je blaas waardoor er aandrang ontstaat. Verder kan je bekkenbodemspier een reden zijn van vaak plassen. Als deze spier onbewust wordt aangespannen, kan in je blaas aandrang ontstaan. Ook kunnen bepaalde medicijnen als bijwerking hebben dat je vaker gaat plassen. Door een blaasontsteking kun je ook vaker dan normaal moeten plassen.
Wat is dat eigenlijk?
Met vaak plassen bedoelen we meer plassen dan gewoonlijk. Dit kan zowel overdag als in de nacht vervelend zijn. Het komt bij zowel jonge als oudere mensen voor. Je blaas geeft te vaak een signaal van aandrang (urge) door. Hierdoor moet je ineens nodig plassen en/of ga je erg vaak naar de wc. Vaak zijn het kleine beetjes die je plast. Hoe vaak je op een dag plast, wordt in de medische wereld ook wel mictie (plas) frequentie genoemd. ’s Nachts vaak plassen wordt ook wel nycturie genoemd. Hoewel het op elke leeftijd kan ontstaan, komt ’s nachts vaak plassen vooral voor op oudere leeftijd.
Er zijn verschillende mogelijke oorzaken. Bij een overactieve blaas heb je moeite met je plas ophouden bij aandrang en plas je vaak kleine beetjes. Je blaas geeft regelmatig een seintje dat de blaas vol is, terwijl dit niet het geval is. En soms krijg je juist niet op tijd een waarschuwing, waardoor je te weinig tijd hebt om naar de wc te gaan en te vroeg urine verliest. Een overactieve blaas gaat vaak gepaard met nycturie.
Bij een zwakke blaas kun je ook vaak moeten plassen en zijn de spieren in de blaaswand te zwak. Je kunt niet goed uitplassen, waardoor urine achterblijft in je blaas. Hierdoor plas je vaker kleine beetjes. Je herkent een zwakke blaas ook aan minder aandrang voelen, spontaan urineverlies en pijn bij het plassen.
Ook je prostaat kan een rol spelen. Vanaf de puberteit begint de prostaat te groeien. Na de puberteit blijft deze langzaam doorgroeien, waardoor elke man vroeg of laat te maken krijgt met een vergrote prostaat. Door de vergroting ontstaat er druk op je plasbuis waardoor plasklachten kunnen ontstaan, zoals vaak plassen, een zwakke urinestraal en een abnormale plasaandrang.
Verder kan je bekkenbodemspier een reden zijn van vaak plassen. Als deze spier onbewust wordt aangespannen, kan in je blaas aandrang ontstaan. Ook kunnen bepaalde medicijnen als bijwerking hebben dat je vaker gaat plassen.
Wat is dat eigenlijk?
Pijnklachten in je bekken en lage rug kunnen voorkomen tijdens de zwangerschap. Als je zwanger bent en je buik groeit, neemt de druk op je bekken en je onderrug toe. Hierdoor kun je last van pijnklachten krijgen. Tijdens de zwangerschap zijn er grote veranderingen in de belasting van de rug, bekken en bekkenbodemspieren. Het steunweefsel wordt soepeler en daardoor moeten de omliggende spieren harder werken. Ook hormoonwisselingen spelen hierbij een rol tijdens de zwangerschap. Het lichaam raakt uit balans waardoor er klachten kunnen ontstaan.
Je kunt pijnklachten hebben bij het lopen, traplopen, omdraaien in bed en zitten, maar ook bij het starten van een beweging, bijvoorbeeld wanneer je opstaat uit een stoel. Deze pijn noemen we startpijn. Je kunt pijnklachten hebben op de volgende plekken: rondom je schaambeen, in je liezen en onderbuik, rondom je heupen, je stuitje en de zijkanten en achterkant van je bovenbenen. Pijn en vermoeidheid gaan meestal hand in hand.
Wat is dat eigenlijk?
Een diastase is het uiteenwijken van je (rechte) buikspieren op de middellijn van de bindweefsel-peesplaat die je rechte buikspieren met elkaar verbindt. Bij veelvuldig zwaar tillen en buikdruk zetten, kunnen je buikspieren uit elkaar geduwd worden. Bij elke zwangerschap komt tijdens het derde trimester een diastase voor, dat is normaal. Tijdens de zwangerschap wijken je buikspieren om zo ruimte te maken voor de groeiende baby. Een diastase op zichzelf is dus niet erg. Het is pas vervelend als je klachten gaat ervaren.
Diastase kan door verschillende factoren worden veroorzaakt:
– Zwanger zijn van een meerling
– Zwanger zijn van een grote baby
– Al vaker zwanger geweest zijn
– Zwanger zijn op latere leeftijd
– Overgewicht tijdens de zwangerschap
– Al eerder bevallen zijn met een keizersnede
– Genetische factoren
– Veel vruchtwater hebben
Als je last hebt van een diastase, kun je de volgende klachten ervaren:
– Problemen met je houding
– Problemen met je stabiliteit
– Problemen bij transfers zoals, jezelf omdraaien in bed, aankleden, voorover of achterover buigen
– Bekken- en lage rugklachten
– Moeite met kracht ontwikkelen in de buik (buikdruk) om te kunnen hoesten, niezen en persen waardoor er problemen kunnen ontstaan met je ademhaling en moeilijkheden bij het persen tijdens de bevalling
– De steun van je ingewanden wordt beïnvloed, waardoor er problemen kunnen ontstaan bij het ontlasten en cosmetische problemen omdat de buik niet meer is zoals hij was
Wat is dat eigenlijk?
De heupen zijn samen met de bovenbenen onderdeel van het bekken. Heupklachten kunnen zich uiten als pijn in je liezen en pijn als je op je zij ligt. Iemand met heupdysplasie kan een verminderde stabiliteit in het bekken hebben. Dit kan bekkenbodemklachten geven.
Je kunt pijnklachten hebben bij het lopen, traplopen, omdraaien in bed en zitten, maar ook bij het starten van een beweging, bijvoorbeeld wanneer je opstaat uit een stoel. Dit noemen we startpijn. Je kunt pijn hebben op verschillende plekken: rondom je schaambeen, in je liezen en onderbuik, rondom je heupen, je stuitje en de zijkanten en achterkant van je bovenbenen. Pijn en vermoeidheid gaan meestal hand in hand.
Wat is dat eigenlijk?
Tijdens de zwangerschap kun je pijnklachten krijgen in je bekken en lage rug. Als je zwanger bent en je buik groeit, neemt de druk op je bekken en je onderrug toe. Er zijn grote veranderingen in de belasting van je rug, bekken en bekkenbodemspieren. Het steunweefsel wordt soepeler en daardoor moeten de omliggende spieren harder werken. Ook hormoonwisselingen spelen een rol tijdens de zwangerschap. Je lichaam raakt uit balans waardoor je klachten kunt krijgen.
Je kunt pijn hebben bij het lopen, traplopen, omdraaien in bed en zitten, maar ook bij het starten van een beweging, zoals opstaan uit een stoel. Deze pijn wordt startpijn genoemd. De pijnklachten kunnen zich op de volgende plaatsen voordoen: rondom je schaambeen, in je liezen en onderbuik, rondom je heupen, stuitje en de zijkanten en achterkant van je bovenbenen. Pijn en vermoeidheid gaan meestal hand in hand.
Wat is dat eigenlijk?
Tijdens de zwangerschap kun je pijnklachten hebben in je bekken en lage rug. Pijnklachten in je lies horen daarbij. Als je zwanger bent en je buik groeit, neemt de druk op je bekken en je onderrug toe. Een zwangerschap zorgt voor grote veranderingen in de belasting van je rug, bekken en bekkenbodemspieren. Het steunweefsel wordt soepeler en daardoor moeten de omliggende spieren harder werken. Ook hormoonwisselingen tijdens de zwangerschap spelen een rol. Je lichaam raakt uit balans, waardoor je klachten kunt krijgen.
Je kunt pijnklachten hebben bij het lopen, traplopen, omdraaien in bed en zitten, maar ook bij het starten van een beweging, bijvoorbeeld wanneer je opstaat uit een stoel. Dit noemen we startpijn. Je kunt pijn hebben op de volgende plekken: rondom je schaambeen, in je liezen en onderbuik, rondom je heupen, je stuitje en de zijkanten en achterkant van je bovenbenen. Pijn en vermoeidheid gaan meestal hand in hand.
